İçime sıkıştırdığım anılarım var, gizlediğim.hatırlamanın bile acıttığı.o yüzden en dipteler en derinimde.ne acayiptir ki atmaya da kıyamıyorum.en çok rüyalarım da ortaya çıkıyorlar .adı rüya ama korkutmuyorlar kabus diyemiyorum o yüzden ama kabusu yaşatıyorlar içten içe...

Tutmaya çalıştı kadının elini.İzin vermedi kadın buna ve çekti kendini geriye..Bir daha teşebbüs etmedi adam.
Halbuki kaç defa tutmuştu o elleri ve bırakmamaya yeminliydi..Anılar geçti gözlerinin önünden kopuk film şeritleri gibi ama herşey taptazeydi ..Boğazındaki düğümler , içindeki nefret ,gözlerindeki yaşlar ,içindeki acı gibi..
Kendine anılarında bu kadar yakın olanın şimdi elinden kayıp gitmesine üzüldü ve hayalleriyle gerçekler arasındaki bu tezatlık kafasını bulandırdı.
Sölemeye çekindi o son sözü zaten kelimelerin bittiği yerdeydi ama gözlerinden süzülen yaşlar son noktayı koydu düştüğü tozlu yola..

Sizde biten bir aşkın son perdesini izlediniz..

Bir yolun ortasındayız hepimiz ya yürürüz yada yolumuzu seçmeye çalışırız ama oraya çıkmışsak ya yürümek vardır kaderde yada su yolunda kırılmak.. Plansız çıktık yola.Yürümekti amacımız sadece.
Şimdi geriye mi döndürüyor sanıyorsun bu yol bizi hayır yürümeye devam ediyoruz sadece yollarımız ayrıldı .Kim bilir belki bir gün bir yerde ..Belki..

Ellerim bomboş ama kalbim dopdoluydu.Hiçkimseyi tanımadığım şehirlerde bile hep tanıdığım birisi vardı yanımda.Bırakılsam da geride ben bırakamamıştım henüz.Alışkanlıklar mı dersin sevda mı .Adı ne olursa olsun engel olan şeyler vardı bitirip yeniden başlamaya..

Sen ordaydın bense yoktum,ben hiçliktim sense çoktun.Tamamen farklıydık artık.Farklılıklarımız zaten çoktu ama aşk ortak kümesinde birleşiyorduk eninde sonunda . Artık o da yoktu.Vardı ama yoktu.Bildiğimiz ama söylemeye gücümüzün yetmediği içimizi acıtan bir şarkıydık artık.Ayrı biriymiş gibi konuşmaya gücüm yoktu senden bahsederken yada alışkanlıklar izin vermiyordu daha buna.Daha alışamadım yokluğuna...