Manası yok ayrılığın
Ellerini tutuyorken hala sıkıca
Yalanlarına inandık hayatın
Laleler solmuşken şimdiden
İnanmak zor mevsimin hala bahar olduğuna

Galaksisi olmayan bir gezegen gibiyim
Ümidini yitirmiş bir savaşçı
Layık bile değilim bu yalnızlığa

Yinede direnmek lazım diyor içimdeki yabancı
Ellerim yitirmişken alevini
Lavları sönmüşken volkanlarımın
İnadına yaşamak lazım diyor
Zil çaldı hayat denilen ders bugünde bitiyor

 

 

Bülbül Ömrün Kıyar Bir Gül İçin

Ateş Böceği Pervanesidir Ateşin

Ben yansamda için için

Demem senin için yanarken niçin

Geride kalan
Kocaman bir boşluk
Olsaydı keşke
Doldurulurdu elbet
Başka şeylerle

Geride kalan
Kocaman bir sensizlik
Ve dolmuyor
Bilmiyorum ki
Ellerin nerede