Karanlıkta bırakın beni
En zifirisinde yaşayayım hüznü
Seslenmeyin bile
Kendim bulayım yolumu
Ona mı döner
Uçuruma mı çıkar
Değilki umrumda
Bırakın beni
En yalnızlıkta

Çokça geliyor aklıma gözlerin ,ellerin,pamuk yanakların.

Çokça takılıyor beynime özlem kelimeleri..

Gerçek hayatta uzaklaştırabilsem de rüyalarda bile hatırlıyorum seni..

Ben seni sevmekten vazgeçemiyorum neden..

Özledim diyesim geliyor nice zaman..Diyemiyorum..

Bana emanet bıraktığın zifiri bir yalnızlık.Gittiğim her yere peşim sıra götürüyorum.Bırakıp gitsemde yaşadığım yeri, tanıdığım insanları, bilindik mekanları seni hatırlatan birşeyler çıkıyor elbet ve işte o an yalnızlaşıyorum.Binlerce kez kavga ediyorum senle bir o kadar yeniden seviyoruz birbirimizi ama bir an oluyor hayaller korkutmaya başlıyor sanki çok yükselmişim de düşecekmişim gibi korkuyorum..işte o an yeniden yalnızlaşıyorum...